Αντιμέτωπος με μια απρόσμενη περιπέτεια ήρθε ο Άνταμ Άμπρεχαρτ στην Αγγλία όταν ένα φαινομενικά ασήμαντο δάγκωμα μετατράπηκε σε σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Ενώ επέστρεφε από το τρέξιμό του σε περιοχή του Μπέντφορντσαϊρ, παρατήρησε δύο μικρά κόκκινα σημάδια στο πόδι του, τα οποία αρχικά αγνόησε θεωρώντας τα ένα απλό δάγκωμα.
Το τραύμα από το δάγκωμα της αράχνης επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη γάμπα
Ωστόσο, μέσα σε λίγες ημέρες, η περιοχή γύρω από τη δαγκωματιά άρχισε να διογκώνεται, να μαυρίζει και να προκαλεί έντονη φαγούρα και πόνο. Το τραύμα μεγάλωσε γρήγορα, φτάνοντας σε μέγεθος κέρματος, και επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη γάμπα του.
Ο Άνταμ καθυστέρησε να λάβει φαρμακευτική αγωγή και έτσι η κατάστασή του επιδεινώθηκε με αποτέλεσμα να έχει σοβαρά συμπτώματα: έντονο πονοκέφαλο, εμετούς, πυρετό και δυσκολία στο περπάτημα.
Τελικά χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο Λίστερ στο Στίβενεϊτζ, όπου έμεινε τρεις ημέρες υπό παρακολούθηση και θεραπεία με ορό. Ακόμη και μετά την έξοδό του, χρειάστηκε πάνω από μία εβδομάδα ανάπαυσης στο σπίτι, ενώ περισσότερο από έναν μήνα μετά εξακολουθεί να έχει σημάδια και η πληγή δεν έχει κλείσει πλήρως.
Η μαύρη ψευδοχήρα είναι η πιο επικίνδυνη αράχνη της Βρετανίας
Ο ίδιος θεωρεί υπεύθυνη την «μαύρη ψευδοχήρα» (Steatoda nobilis), μια αράχνη που χαρακτηρίζεται ως η πιο επικίνδυνη της Βρετανίας. Πρόκειται για είδος που προέρχεται από τα Κανάρια νησιά και έφτασε στη χώρα στα τέλη του 19ου αιώνα, πιθανότατα μέσω φορτίων μπανάνας.
Από τότε έχει εξαπλωθεί σημαντικά στη βρετανική επικράτεια, με τους ειδικούς να επισημαίνουν ότι παρόλο που τα δαγκώματά της είναι σπάνια, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές μολύνσεις.
Παρά την τραυματική εμπειρία, ο Άμπρεχαρτ δηλώνει πως δεν κρατά καμία εχθρότητα προς τις αράχνες και μάλιστα τονίζει την ανάγκη να τις αντιμετωπίζουμε με σεβασμό.
Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε ένα δάγκωμα αράχνης
Οι επιστήμονες υπενθυμίζουν ότι τα περιστατικά δαγκώματος συμβαίνουν κυρίως όταν η αράχνη αισθανθεί παγιδευμένη ή ενοχληθεί, και πως η σωστή πρώτη αντιμετώπιση περιλαμβάνει καθαρισμό της πληγής με νερό και σαπούνι, εφαρμογή κρύας κομπρέσας και άμεση ιατρική παρακολούθηση σε περίπτωση που εμφανιστούν έντονος πόνος ή λοίμωξη.
Η ιστορία του Άμπρεχαρτ αναδεικνύει όχι μόνο τους πιθανούς κινδύνους από ένα φαινομενικά αθώο δάγκωμα, αλλά και τη σημασία της έγκαιρης φροντίδας και ιατρικής παρέμβασης.