Στην εφημερίδα “On Time” παραχώρησε συνέντευξη η Μαρία Πολύζου μιλώντας για την κακοποίηση που δέχτηκε από τον πατέρα της αλλά και τη μάχη της από τον καρκίνο.
Πριν τρία χρόνια ήρθες αντιμέτωπη με μια σκληρή μάχη που αφορούσε τη ζωή σου. Τι ακριβώς συνέβη;
Διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού και χρειάστηκε να κάνω 16 χημειοθεραπείες, 32 ακτινοβολίες καθώς ο καρκίνος μου είχε προχωρήσει και χρειάστηκε να αφαιρεθούν 27 λεμφαδένες. Για αυτό λοιπόν πάνω απ όλα είναι η πρόληψη. Δεν δίστασα από την πρώτη στιγμή να μιλήσω ανοιχτά για τον καρκίνο, να σπάσουμε τα ταμπού. Ο καρκίνος μάς αφορά όλους. Ένα από τα πιο σημαντικά βήματα που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι με το πρόγραμμα Φώφη Γεννηματά που αφορά 1.300. 000 γυναίκες ηλικίας 49-59 για δωρεάν προληπτικές εξετάσεις. Το τελευταίο χρόνο που έχει γίνει αυτό το πρόγραμμα 130. 000 γυναίκες έκαναν τις δωρεάν εξετάσεις και από αυτές 8. 500 γυναίκες βρέθηκαν στον προληπτικό έλεγχο να έχουν πρόβλημα υγείας. Σώθηκαν γυναίκες.
Όταν έμαθες ότι έχεις καρκίνο τι σκέφτηκες;
Όταν σου ανακοινώνει ο γιατρός τη λέξη καρκίνος είναι ένα σοκ. Πολύ γρήγορα όμως μπήκα δυνατά στη μάχη με ένα και μοναδικό στόχο να τερματίσω νικήτρια και νικήτρια της ζωής. Δεν σταμάτησα την άσκηση καθόλη την διάρκεια των θεραπειών μου η οποία είναι το καλύτερο παυσίπονο. Δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις πρέπει να μιλάμε.
Στο βιβλίο σου με τίτλο «Μη τα παρατάς» αναφέρεσαι μεταξύ άλλων στην κακοποίηση που έχεις δεχτεί ως παιδί
Όταν ήμουν 11 ετών δέχτηκα από τον πατέρα μου σεξουαλική κακοποίηση. Είναι πολύ δύσκολο για ένα παιδί νεαρής ηλικίας να τα καταφέρει να πατήσει στα πόδια του και να προχωρήσει και να φτάσει στις δικές του κορυφές. Η θέλησή μου για τη ζωή και η αγάπη για τα όνειρά μου, που ήθελα να πετύχω, μου έδιναν φτερά για να τα καταφέρω και να δω τη Μαρία όπως εγώ την ονειρεύτηκα. Από την δική μου πια πλευρά τώρα, στέλνω το μήνυμα σε κάθε παιδί να τολμήσει να μιλήσει.
Πως ήταν τα εφηβικά σου χρόνια;
Όταν ανέβηκα στην Αθήνα για να σπουδάσω, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Έπρεπε να σπουδάζω να δουλεύω να κυνηγώ τα όνειρά μου ως πρωταθλήτρια του Μαραθωνίου να έρχομαι σε κόντρα με τους παράγοντες που ήθελαν να μου κόψουν το δρόμο και πολλές φορές το ψυγείο μου ήταν άδειο. Αλλά “έτρωγα” όνειρα.