Με στήλες στον «Ήχο» και το «Αθηνόραμα» για περισσότερα από 45 χρόνια, ο γνωστός μουσικοκριτικός ανέδειξε νέες φωνές και τάσεις, συμβάλλοντας καθοριστικά στη διαμόρφωση του ελληνικού μουσικού τοπίου. Η κριτική του απέναντι στην εμπορική προχειρότητα υπήρξε πάντα διαυγής και αδιάλλακτη, ανεξάρτητα από τη δημοφιλία των έργων που σχολίαζε.
Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί από την ενεργό δημόσια παρουσία, περιοριζόμενος σε έναν στενότερο κύκλο φίλων και συνεργατών. Παρά την απουσία του από τη δημόσια σφαίρα, η επιρροή του παραμένει έντονη: πολλοί μουσικοί, συντάκτες και ακροατές αναγνωρίζουν την καθοριστική συμβολή του στη διαμόρφωση μιας πιο απαιτητικής και στοχαστικής μουσικής κουλτούρας.
Σε συνέντευξή του το 2021 στο περιοδικό mic είχε ερωτηθεί αν αισθάνεται ότι αφήνει κάποια κληρονομιά. Η απάντησή του ήταν χαρακτηριστική: «Εγώ; Όχι, δεν αισθάνομαι κάτι τέτοιο. Παρακαταθήκη που λένε και τέτοια; Όχι. Μόνο ίσως ότι μπορεί κανείς να ασχοληθεί ως γραφιάς και ως ακροατής με την ποπ μουσική πιο σοβαρά από ΤΟΠ 10 ή ότι παίζει το εδώ και το τώρα. Αυτό ίσως μόνο. (…) Και πάντα θα υπάρχουν 4-5-10 μυαλά σε κάθε εποχή που ακούγοντας πράγματα από το παρελθόν τα αναμορφώνουν σε κάτι σημερινό, σε κάτι προσωπικό μεν αλλά με ευρύτερο ενδιαφέρον. Και η ζωή συνεχίζεται. Αλίμονο σε μας… Αυτό ήταν; Τελειώσαμε; Ναι, τελειώσαμε».