Γιος φορέματα – Αληθινές ιστορίες: Η ιστορία που ακολουθεί προέρχεται από μία μητέρα που ήθελε να βλέπει το παιδί της χαρούμενο. Παρατηρούσε πως ο γιος της δεν ενδιαφερόταν για αυτοκινητάκια, όμως χαμογελούσε πραγματικά όταν φορούσε φορέματα της αδερφής του ή όταν έπαιζε με κούκλες.
Αληθινές ιστορίες: Η εξομολόγηση της μητέρας
Στα πρώτα του γενέθλια, ο γιος μου ο Μάρκος, δεν συγκινήθηκε καθόλου με όλα τα δώρα που του είχαν φέρει οι φίλοι και οι συγγενείς.
Ειδικά με τα ρούχα δεν συγκινήθηκε καθόλου. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να φορέσει ένα φόρεμα της αδερφής του και να ντυθεί πριγκίπισα.
Μου έφερε το μεγάλο τούλινο φόρεμα και μου το έδωσε προσπαθώντας να μου δώσει να καταλάβω ότι θέλει να το φορέσει. Έσκυψε το κεφάλι του έτσι όπως κάνουμε όταν του βάζω μπλούζες.
Του πέρασα το φόρεμα από το κεφάλι και τα χέρια, και εκείνος αμέσως το “ίσιωσε” και μου έδωσε το μεγαλύτερο χαμόγελο που μου είχε δώσει ποτέ.
Στη συνέχεια έκανε στροφές γύρω από τον εαυτό του, χόρευε, πήγε και βρήκε και ένα ραβδί και εξαφανίστηκε στο playroom να παίξει.
Το τελευταίο πράγμα που σκέφτηκα εκείνη την ώρα είναι ότι είναι αγόρι και έχει ντυθεί πριγκίπισα. Αυτό που είδα ήταν ένα ευτυχισμένο παιδί.
Ο άντρας μου αντέδρασε αμέσως. Μου την είπε.
Γιατί τον είχα αφήσει; Είναι αγόρι. Δεν πρέπει να ντύνεται έτσι και να του το βγάλω αμέσως.
Ο Μάρκος όμως συνέχισε να ντύνεται έτσι. Τον άφηνα. Αυτό τον έκανε ευτυχισμένο.
Ειδικά όταν έλειπε ο άντρας μου από το σπίτι ερχόταν και μου ζητούσε να του βάλω τις φούστες της αδερφής του.
Ο σύζυγός μου περνούσε περισσότερο χρόνο μαζί του και τον “πίεζε” με τον τρόπο του να παίξουν με αυτοκινητάκια και φορτηγά. Ο Μάρκος ενδιαφερόταν να παίζει με την Έλσα.
Πέρασαν τα χρόνια. Ο Μάρκος είναι πλέον 5 ετών και το μόνο που τον νοιάζουν είναι οι Barbie, οι κούκλες μωρά, τα κλαψουλίνια, οι πριγκίπισες και ότι άλλο έχει αποφασίσει η κοινωνία ότι είναι “κοριτσίστικο”.
Ο σύζυγός μου ντρεπόταν πολύ τα πρώτα χρόνια, αλλά με τη βοήθεια ψυχολόγου (για εκείνον) αποδέχτηκε το γιο μας και τώρα πλέον κάθονται μαζί με το γιο και την κόρη μας και βλέπουν τη μικρή γοργόνα, την πεντάμορφη και το τέρας και παίζουν με κούκλες.
Στο σχολείο παίζει μόνο με κορίτσια και έχει επιλέξει συνειδητά να μη φοράει φορέματα στο σχολείο γιατί τον κοροιδεύουν τα αγοράκια.
Έχει γυρίσει πολλές φορές στεναχωρημένος που κάποιο αγοράκι τον έχει κοροιδέψει επειδή στο σχολείο παίζει με τις κούκλες με τα κορίτσια. Μάλιστα ένας από τους συμμαθητές του τον είπε “αδερφή” και είχαμε ενημερώσει και το σχολείο αλλά και τους γονείς του παιδιού – ευτυχώς οι άνθρωποι ήταν συνεργάσιμοι.
Του αρέσει να φοράει μπολουζάκια με παγιέτες που αλλάζουν χρώμα στο σχολείο, του αρέσει να παίρνει μαζί του το τάπερ με την Έλσα και την Άννα.
Ο Μάρκος είναι ένα παιδί που μπορεί ήδη να διαβάσει ένα βιβλίο μικρού μεγέθους μόνος του, παρόλο που πάει ακόμα νήπιο. Του αρέσει να μαθαίνει για τα ζώα, για το περιβάλλον και τις γοργόνες που είναι το πιο αγαπημένο του πράγμα στον κόσμο.
Είναι ευαίσθητος και με τρόπους. Έχει πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη και όταν βλέπει ένα παιδάκι προσπαθεί να παίξει μαζί του και να τον κάνει φίλο του.
Ο γιος μου φοράει φορέματα. Παίζει με κούκλες και περνάει τέλεια. Ποιό είναι το πρόβλημα;
Εάν ένα κοριτσάκι παίζει με αυτοκινητάκια και φορτηγά και είναι αγοροκόριτσο δεν μιλάει κανείς, αλλά όταν ένα αγοράκι θέλει να παίζει με κούκλες και να φοράει φορέματα είναι κακό; Γιατί; Ενοχλεί κανέναν;
Γιατί πρέπει να κρίνουμε ένα παιδάκι που είναι τόσο μικρό και να το καταπιέζουμε να κάνει κάτι που δεν θέλει επειδή θα τον κοροιδέψουν τα άλλα παιδιά αντί να μαθαίνουμε στα παιδιά μας να μην κρίνουν και να μην κοροιδεύουν;
Είμαι περήφανη για το γιο μου. Είναι ένα υπέροχο παιδί και δεν έχει πει ποτέ κάτι κακό για κανένα παιδάκι.
Να μάθετε και στα δικά σας να κάνουν το ίδιο.
Έλλη, 39 ετών
Πηγή: badmoms.gr