Πέθανε σε ηλικία 88 ετών η πολυσχιδής καλλιτέχνις Ντόρα Γιαννακοπούλου. Η γνωστή συγγραφέας, ηθοποιός και τραγουδίστρια γεννήθηκε ως Θεοδώρα Κοτοπούλη στη Μυτιλήνη το 1937.
Σπούδασε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η πρώτη της θεατρική εμφάνιση έγινε στο έργο «Ένας Όμηρος» του Μπρένταν Μπίαν, το οποίο ανέβασε ο Λεωνίδας Τριβιζάς στο Κυκλικό Θέατρο, με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, ένα από τα οποία ήταν και το εμβληματικό «Γελαστό Παιδί».
Την ίδια περίοδο ξεκίνησε την καριέρα της στο κινηματογράφο και στο τραγούδι στις πρώτες μπουάτ στην Πλάκα. Κυκλοφόρησε δίσκους με την «Όμορφη Πόλη» των Θεοδωράκη, Μποστ, Κακογιάννη και λίγο αργότερα με τις «Μικρές Κυκλάδες» του Οδυσσέα Ελύτη.
Στην διάρκεια της χούντας έφυγε στο εξωτερικό, όπου με μια μικρή ομάδα έκανε περιοδεία σε χώρες της Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, με ένα ιδιόμορφο πρόγραμμα βασισμένο στη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Μετά τη μεταπολίτευση σταμάτησε σχεδόν αμέσως το θέατρο και το τραγούδι.
Το πρώτο της μυθιστόρημα «Η πρόβα του νυφικού» κυκλοφόρησε το 1993, ενώ το 1995 ακολούθησε το διήγημα «Ο πάπαρδος». Το δεύτερο μυθιστόρημά της «Ο μεγάλος θυμός» κυκλοφόρησε το 1996. Και τα δύο μυθιστορήματα έγιναν σειρές για την τηλεόραση, το πρώτο στον ΑΝΤ1 και το δεύτερο στο MEGA, σε σκηνοθεσία Κώστα Κουτσομύτη. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα «Με τα μάτια του έρωτα» (1999), «Οι τρεις χήρες» (2001), «Αμαρτωλέ μου άγγελε» (2002), «Έρως μετ’ εμποδίων» (2004), «Το μενταγιόν» (2007), «Ένοχα μυστικά» (2009), «Πεθαίνω για σένα» (2011) και «Στον γκρεμό» (2013).
Έπαιξε στις ταινίες «Η λίμνη των στεναγμών» και «Ψιτ… κορίτσια» το 1959, «Τα σκαλοπάτια της ζωής», 1962, «Οι σκανδαλιάρηδες», 1963, «Το μεροκάματο του πόνου» και «Έκλαψα πικρά για ‘σένα» το 1964, «Καταιγίδα» και «Ξαναγύρισε κοντά μου» το 1965.
Πληροφορούμενη την απώλεια της Ντόρας Γιαννακοπούλου, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη εξέφρασε τη θλίψη της και απηύθυνε ειλικρινέστατα συλλυπητήρια στους οικείους της.
Μιλώντας για την Ντόρα Γιαννακοπούλου, είπε πως σφράγισε με την πολύχρονη πορεία της τον πολιτισμό μας, και μάλιστα σε πολλές εκφάνσεις του, τη μουσική, το τραγούδι, το θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τη συγγραφή με ένα πλήθος μυθιστορημάτων. Περαιτέρω, σημείωσε:
«Για την Ντόρα Γιαννακοπούλου μιλούν τα τραγούδια της, συνθέσεις κορυφαίων συνθετών, ταυτισμένα με τις δικές της ερμηνείες. Από την άλλη, οι επιλεκτικές και ποιοτικές της εμφανίσεις στο Θέατρο, στη μεγάλη οθόνη, έδωσαν πρόσωπο στην ερμηνεύτρια που αγάπησε το μεγάλο κοινό. Το πέρασμά της στη λογοτεχνία, μας άφησε έργα ολοκληρωμένα, ορισμένα από τα οποία ευτύχησαν να μεταφερθούν από τον σκηνοθέτη Κώστα Κουτσομύτη με άρτιο τρόπο, στη μικρή οθόνη, επανασυστήνοντάς την.
Η Ντόρα Γιαννακοπούλου υπήρξε μια ολοκληρωμένη καλλιτέχνις, που τίμησε κάθε είδος τέχνης με το οποίο καταπιάστηκε, με σεμνότητα και αφοσίωση, μακριά από τα φώτα της περιττής προβολής. Υπήρξε συνειδητή πολίτης, με κορυφαία, αναμφίβολα, στιγμή τον αγώνα της στο εξωτερικό, σε μια διεθνή σταυροφορία κατά της δικτατορίας, τραγουδώντας Μίκη Θεοδωράκη, σε όλη την Ευρώπη».
