Ο συνεχόμενος πόνος στο στομάχι και η απώλεια όρεξης επί έναν χρόνο δεν αποτέλεσαν αρκετά ανησυχητικά σημάδια για τον Gary Buesnel. Ο ίδιος συνέχισε να αγνοεί την επικίνδυνη αυτή συμπτωματολογία μέχρι που τελικά ήταν αρκετά αργά, για να αναστραφεί η πορεία της υγείας του.
«Όλα αυτά τα γνωρίσματα θα έπρεπε να χτυπήσουν το καμπανάκι του κινδύνου για τους γιατρούς. Αντίθετα, εκείνοι συνέχισαν να ισχυρίζονται ότι είναι υγιείς» δήλωσε η κόρη του, Leah. Συγκεκριμένα, οι γιατροί σε αρκετές περιπτώσεις ανέφεραν ότι τα προβλήματά του πιθανόν να οφείλονταν σε ένα πολύ λιγότερο σοβαρό ζήτημα, όπως κήλη ή πέτρες στη χολή.
Παρόλα αυτά, ήταν πιο σοβαρά γνωρίσματα, καθώς ο 59χρονος τελικά διαγνώστηκε με καρκίνο του παγκρέατος και κατέληξε δέκα εβδομάδες μετά τη διάγνωση. Σήμερα, η κόρη του υπενθυμίζει την αξία της έγκαιρης διάγνωσης, προτρέποντας όλους να «συνεχίσουν να επιμένουν για ιατρική βοήθεια, αν κάτι δεν πάει καλά».
Το χρονικό της διάγνωσης
Όλα ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2020, όταν ο πόνος στο στομάχι του έγινε τόσο έντονος που αναγκάστηκε να επισκεφθεί τα Επείγοντα. Αφού υποβλήθηκε σε αναλυτικές εξετάσεις, αποκαλύφθηκε μια καρκινική βλάβη στο ήπαρ, η οποία, όπως έδειξαν περαιτέρω αναλύσεις, ήταν δευτερογενής όγκος σε σχέση με τον αρχικό όγκο στο πάγκρεας.
«Τότε ήταν η πρώτη φορά που επιβεβαιώθηκε ότι είχε καρκίνο του παγκρέατος σταδίου 4. Και είχε εξαπλωθεί. Λόγω της προχωρημένης κατάστασης του καρκίνου, οι γιατροί δεν μας έδωσαν καμία θεραπευτική επιλογή. Τώρα ξέρω ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν υπάρχει. Μας άφησαν να κλαίμε στο δωμάτιο χωρίς καμία πληροφορία ή ελπίδα για το μέλλον» δήλωσε η Leah στη Sun.
Η οικογένεια, απελπισμένη αλλά αποφασισμένη να μην τα παρατήσει, επισκέφθηκε έναν ιδιώτη γιατρό με την ελπίδα ότι ένας εξειδικευμένος επιστήμονας θα μπορούσε να προσφέρει περαιτέρω επιλογές. Αλλά τότε ήταν που ήρθε το τελειωτικό χτύπημα: «Ο γιατρός είπε ότι είχε 8 έως 12 εβδομάδες ζωής χωρίς θεραπεία. Έψαξα σε όλο τον κόσμο για να βρω κάποιον να τον θεραπεύσει, αλλά δεν μπορούσε να βοηθήσει κανείς. Προφανώς τώρα συνειδητοποιώ ότι όταν διαγνωστεί ο καρκίνος του παγκρέατος, είναι συχνά πολύ αργά» αναφέρει.
Οι τελευταίες στιγμές
Από εκείνο το σημείο και έπειτα, η υγεία του επιδεινώθηκε σημαντικά. Ξεκίνησε να εμφανίζει ίκτερο, ενώ χρειάστηκε να υποβληθεί σε μια επέμβαση για να ανοίξει μια απόφραξη στον χοληδόχο πόρο του, έπειτα από μια συνεδρία χημειοθεραπειών. «Αυτή ήταν και η μόνη θεραπεία που κατάφερε να κάνει. Απλά δεν ήταν αρκετά δυνατός μετά από αυτήν» θυμάται η κόρη του.
Λίγο αργότερα μεταφέρθηκε σε ένα νοσηλευτικό ίδρυμα, όπου έζησε τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του. Τελικά, σταμάτησε να τρώει και να πίνει. «Μου τηλεφώνησαν και μου είπαν ότι του είχαν απομείνει τρεις ημέρες», είπε η Leah. «Όταν έφτασα εκεί, δεν μπορούσε καν να συζητήσει. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι θα ήταν έτσι. Είχα την εντύπωση ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στο σπίτι αφού θα έπαιρνε φάρμακα για τον πόνο. Έμεινα μαζί του για τρεις ολόκληρες ημέρες και ήμουν δίπλα του όταν πέθανε» συμπληρώνει.
Τελικά, ο Gary πέθανε στις 15 Μαΐου 2020, ένα μήνα πριν από τα 60ά γενέθλιά του.
Πόσο επικίνδυνος είναι ο καρκίνος του παγκρέατος
Ο καρκίνος του παγκρέατος συχνά διαγιγνώσκεται σε προχωρημένο στάδιο, όταν πλέον έχει εξαπλωθεί και οι θεραπευτικές επιλογές είναι περιορισμένες. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ασθενείς δεν έχουν συμπτώματα ή παρουσιάζουν ενδείξεις που θα μπορούσαν να συγχέονται με κάποια άλλη πάθηση, όπως το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή μια κήλη.
Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται η ναυτία, η διάρροια, η δυσκοιλιότητα, η δυσπεψία και ο πόνος στην κορυφή του στομάχου, καθώς και η απώλεια όρεξης και η ανεξήγητη απώλεια βάρους. Στο 80% περίπου των περιπτώσεων είναι πολύ αργά για αποτελεσματική θεραπεία, σύμφωνα με τη φιλανθρωπική οργάνωση Pancreatic Cancer UK.
Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς πεθαίνουν εντός τριών μηνών από τη διάγνωση. Επί του παρόντος, η μόνη πιθανότητα θεραπείας είναι η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου. Όταν η χειρουργική επέμβαση δεν είναι δυνατή, η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση των συμπτωμάτων, χωρίς όμως να περιορίσουν τη νόσο.
Πηγή: ygeiamou.gr