Ακόμη ένα κίνητρο, για να πειστούν οι ιδιοκτήτες ακινήτων να διαθέσουν τα ακίνητά τους, για μακροχρόνιες και όχι για βραχυχρόνιες μισθώσεις, επεξεργάζεται η κυβέρνηση, με την εμπλοκή αυτήν τη φορά και της εφορίας.
Με το ισχύον καθεστώς, είτε κάποιος εκμεταλλεύεται το ακίνητό του για βραχυχρόνια μίσθωση είτε το διαθέτει για μόνιμη κατοικία του ενοικιαστή, πληρώνει ακριβώς τον ίδιο φόρο: το εισόδημα από ενοίκια ενσωματώνεται στην κλίμακα φορολόγησης των ενοικίων και ανάλογα με το συνολικό εισόδημα από ακίνητα καθορίζεται και η τελική φορολογική επιβάρυνση η οποία μπορεί να φτάνει ακόμη και στο 45%.
Μάλιστα, για τη βραχυχρόνια μίσθωση, αν κάποιος διαθέτει προς εκμετάλλευση περισσότερα από τρία ακίνητα ωθείται στο να ανοίξει επαγγελματικό ΑΦΜ, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να φορολογηθεί -οριζόντια για όλο το ύψος του εισοδήματος- με συντελεστή 22%.
Όσο το καθεστώς φορολόγησης είναι ίδιο και για τις μακροχρόνιες και για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, ο ιδιοκτήτης λαμβάνει την τελική απόφαση για αξιοποίηση του ακινήτου του με κριτήριο το πόσα έσοδα μπορεί να του αποφέρει το ακίνητο.
Προς το παρόν, ειδικά σε “δημοφιλείς” και τουριστικές περιοχές, η πλάστιγγα γέρνει υπέρ της βραχυχρόνιας μίσθωσης καθώς το μηνιαίο μίσθωμα της μακροχρόνιας μίσθωσης μπορεί να εξασφαλίζεται με 5-6 ημερήσιες ενοικιάσεις τον μήνα.
Για να αλλάξει τις ισορροπίες, η κυβέρνηση έχει δύο επιλογές:
1. Να δημιουργήσει ένα πιο ασφυκτικό πλαίσιο για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις περιορίζοντας τον μέγιστο αριθμό ενοικιάσεων ανά μήνα και ουσιαστικά να βάλει “πλαφόν” στο μηνιαίο εισόδημα ώστε η μακροχρόνια μίσθωση να αρχίσει να φαντάζει πιο συμφέρουσα στον ιδιοκτήτη
2. Να μην πειράξει (ή να πειράξει λιγότερο) το σκέλος του εισοδήματος και να αλλάξει τις ισορροπίες δια της φορολογικής πολιτικής. Ουσιαστικά, η τεχνολογία επιτρέπει στο υπουργείο Οικονομικών να διαχωρίζει ποιο εισόδημα προέρχεται από μακροχρόνια και ποιο από βραχυχρόνια μίσθωση καθώς οι πλατφόρμες μέσω των οποίων γίνεται η συντριπτική πλειοψηφία των συναλλαγών είναι υποχρεωμένες να στέλνουν τα στοιχεία εσόδων στις φορολογικές αρχές.
Έτσι, για παράδειγμα, θα μπορούσε το εισόδημα από μακροχρόνιες μισθώσεις να μην προστίθεται στο αντίστοιχο των βραχρόνιων αλλά και να αντιμετωπίζεται διαφορετικά και αυστηρότερα.
“Παραλλαγή” του ίδιου μέτρου είναι η παροχή φορολογικών κινήτρων για τις μακροχρόνιες μισθώσεις, κάτι που έχει ζητήσει και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων. Οι συντελεστές φορολόγησης έχουν μπει στο τραπέζι και οι τελικές αποφάσεις αναμένεται να ληφθούν μέσα το καλοκαίρι.